Αγάπα με

Αρκουδάκια, κόκκινα μπαλόνια, λουλούδια και ερωτικές κάρτες παντού. Ο Άγιος Βαλεντίνος ήρθε και φέτος. Κρατήσεις για ρομαντικά δείπνα, giveaways και δώρα.

Όμως -όπως διάβασα και κάπου, η αγάπη δεν είναι οι ρομαντικές χειρονομίες, είναι να νιώθουμε λιγότερο φόβο. Να κλείνουμε παλιές πληγές και να βλέπουμε τη ζωή διαφορετικά.

Δεν είναι η αγάπη χωρίς όρους, αλλά η αγάπη με όρια προσωπικά. Να δινόμαστε στον άλλον ολοκληρωτικά, αλλά να έχουμε δώσει πρώτα στον εαυτό μας.
Να κάνουμε δώρα πρώτα σε εμάς, να αγκαλιάσουμε πρώτα εμάς, να φροντίσουμε πρώτα τη δική μας Ψυχή. Αν δεν πούμε τη λέξη “αγάπη” πρώτα σε μας, πώς θα την πούμε στον άνθρωπο μας; Πώς θα ξέρουμε ότι είναι ο άνθρωπος μας;

Έχουμε μάθει να εναποθέτουμε τις ανασφάλειες και  τις ανησυχίες μας στον άλλον και αν τελικά η σχέση μας δεν πάει καλά, μετά απορούμε.
Τρέχουμε για σοκολατάκια της τελευταίας στιγμής και ελπίζουμε για την εξιλέωση. Μια σχέση όμως θέλει προσπάθεια και βαθιά κατανόηση. Θέλει την προϋπόθεση να έχουμε καταλάβει πρώτα εμάς.  “Ποιον εαυτό φέρνω σ’ αυτή τη σχέση; Ποιες είναι οι σκέψεις μου, οι επιθυμίες μου, οι προβληματισμοί μου;”.

Αφού αποδεχθούμε και αγαπήσουμε τον εαυτό μας όπως ακριβώς είναι, αφού παραδεχτούμε ότι είμαστε σε μια κατάσταση εξέλιξης και η κάθε μας μέρα είναι ένα μάθημα για μας, τότε θα μπορέσουμε να δείξουμε όλες τις πλευρές του εαυτού μας χωρίς φόβο και μόνο τότε θα μπορέσει ο σύντροφός μας να μας αποδεχτεί. Γιατί θα έχουμε δίπλα μας τον άνθρωπο που θα μας αγαπήσει πραγματικά.

Δεν θα χρειαζόμαστε πλέον μια απλή μέρα να μας υπενθυμίζει την αγάπη.
Αγάπη είναι να είμαστε κάθε μέρα εκεί. Να εμφανιζόμαστε όταν χρειάζεται και όχι μόνο. Να ακούμε τον άλλον χωρίς φίλτρα και παλιές πεποιθήσεις.
Αν στο ενδιάμεσο θέλουμε να προσφέρουμε ένα τριαντάφυλλο, θα ξέρουμε και οι δύο ότι γίνεται από νοιάξιμο και εκδήλωση έρωτος και αγάπης, όχι επειδή κάποια κοινωνία το επέβαλε.

Αν τώρα στη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου “κατακλειστούμε από καρδούλες”, το να προσφέρουμε και εμείς κάτι, δεν είναι και κακούργημα. Φτάνει να ξέρουμε για ποιο λόγο γίνεται.
Επειδή το θέλουμε πραγματικά ή επειδή το κάνουν όλοι; Εξάλλου είναι μια πολύ όμορφη αφορμή, αλλά απλώς μία αφορμή. Ο σκοπός μιας σχέσης δεν είναι να βρίσκουμε αφορμές για να είμαστε με κάποιον, αλλά περισσότερο αιτίες.

Ας μην ακούμε τις σειρήνες. Δεσμευμένοι, αδέσμευτοι ας αφουγκραστούμε τις πραγματικές μας ανάγκες. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος. Μόνο αυτό που μας κάνει και αυτό που δεν μας κάνει.

Αν θέλουμε ένα σαλόνι γεμάτο καρδούλες, ας το κάνουμε. Αν πάλι νιώθουμε ότι είναι μια κοινωνική πίεση και ένα κομμάτι του καταναλωτισμού, καλά κάνουμε και το πιστεύουμε. Κανένα απ’ όλα αυτά δεν έχει σημασία.
Όσο κλισέ και αν ακουστεί, ειδικά μια μέρα σαν του Αγίου Βαλεντίνου, αυτό που έχει σημασία είναι η αγάπη και η αποδοχή. Πρώτα του εαυτού μας και αργότερα και του συντρόφου μας.

Πρέπει να γεμίσουμε τις αποθήκες της Ψυχής με ενέργεια και φως και θα έρθουν και όλα τ’ άλλα.
Θα έρθει η υγιής σχέση και η αγάπη. Είτε κάποιος είναι αδέσμευτος είτε βρίσκεται ήδη σε κάποια.