Τα φύλλα πέφτουν, η μέρα μικραίνει και εμείς προσπαθούμε να προσαρμοστούμε στις αλλαγές του καιρού. Ευτυχώς κρατάει λίγο ακόμα η σχετική ζέστη και ο ήλιος. Όμως η αλήθεια είναι ότι μπαίνουμε πια για τα καλά στο χειμώνα.
Από τις παραλίες και τις αμμουδιές, τώρα ονειρευόμαστε αναμμένα τζάκια και ξυλόσομπες.
Από καρπούζια και παγωτά, τώρα πάμε στα κάστανα και στις σούπες.
Αν και όσο μεγαλώνουμε μπορεί να αποδεχόμαστε πιο γρήγορα την αλλαγή των εποχών, αυτό δε σημαίνει ότι παύει και η χειμερινή γλυκιά μελαγχολία.
Ο γλυκός Νοέμβρης λοιπόν βρίσκεται κάπου στη μέση.
Ούτε τελείως φθινόπωρο, ούτε και απόλυτα χειμώνας.
Κάθε αλλαγή εξάλλου χρειάζεται ένα μεταβατικό στάδιο, στο οποίο ο άνθρωπος παίρνει το χρόνο και το χώρο να προετοιμαστεί σωματικά και ψυχολογικά.
Η χειμωνιάτικη θλίψη προκαλείται από την έλλειψη φωτός και ήλιου.
Το φως και ο ήλιος βοηθούν δύο σημαντικές ορμόνες, τη μελατονίνη και τη σεροτονίνη. Ορμόνες σημαντικές για την ευεξία και την καλή διάθεση.
Κατά τη διάρκεια του χειμώνα λοιπόν όπου δεν υπάρχει αρκετό φως, οι άνθρωποι τείνουν να νιώθουν κουρασμένοι και κακοδιάθετοι. Δυστυχώς το 80% αυτών των ανθρώπων είναι γυναίκες.
Τα συμπτώματα αυτής της δυσθυμίας μπορεί να είναι διαταραχές στον ύπνο, ανορεξία ή όρεξη κυρίως για γλυκά και υδατάνθρακες. Δεν υπάρχει διάθεση για κοινωνικοποίηση, με αποτελεσμα την παραμέληση των προσωπικών επαφών και τέλος, όπως είπαμε και πιο πριν κακή διάθεση και κούραση.
Τώρα τι μπορούμε να κάνουμε για να την αντιμετωπίσουμε;
Για αρχή, καλό θα ήταν να έχουμε μια υγιή ρουτίνα ύπνου. Να ξυπνάμε και να κοιμόμαστε όσο το δυνατόν γίνεται τις ίδιες ώρες.
Επαφή με φίλους. Τι καλύτερο από έναν καφέ δίπλα στο τζάκι ή ωραίο φαγητό με καλή παρέα. Σε περίπτωση που δεν υπάρχουν φίλοι ή και εκείνοι βρίσκονται σε μία επίσης παράξενη διάθεση, μπορούμε να ξεκινήσουμε διάφορα χόμπι, ώστε να γνωρίσουμε άτομα με τα ίδια ενδιαφέροντα με εμάς.
Συνεχίζουμε με κλείσιμο της τηλεόρασης και ειδικότερα την ώρα των ειδήσεων. Σαφώς να ενημερωνόμαστε για αυτά που γίνονται στον κόσμο, αλλά δε χρειάζεται να γίνεται όλη την ώρα. Μπορούμε να καθορίσουμε μια συγκεκριμένη ώρα και να βλέπουμε τις ειδήσεις μόνο τότε.
Ένας άλλος τρόπος για να «πολεμήσουμε» αυτή τη μελαγχολία είναι η άσκηση. Δεν λέω από εκεί που πλατσουρίζαμε στα ρηχά ξαφνικά να ανεβούμε τον Όλυμπο, αλλά μπορούμε να ξεκινήσουμε με ένα ήπιο είδος γυμναστικής και κάθε μέρα από λίγο, ώστε να μην απογοητευτούμε. Διαλέγουμε μια άσκηση που είναι πιο κοντά στην ιδιοσυγκρασία μας και αφιερώνουμε από δέκα λεπτά, τρεις φορές την ημέρα.
Ο ήλιος είναι ο καλύτερος μας φίλος. Όποτε μας δίνεται η ευκαιρία λοιπόν, ας ερχόμαστε σε επαφή μαζί του.
Στο μπαλκόνι του σπιτιού, σε ένα πάρκο ή ακόμα και από το παράθυρο του γραφείου. Να κρατάμε όσο μπορούμε τις ορμόνες μας σε καλά επίπεδα.
Προσέχουμε τη διατροφή μας και αν βλέπουμε ότι τα συμπτώματα δεν υποχωρούν, ας μη ντραπούμε να ζητήσουμε επαγγελματική βοήθεια. Υπάρχει περίπτωση να μην είναι μια απλή δυσθυμία και να είναι κάτι πιο σοβαρό, όπως μια εποχική συναισθηματική διαταραχή.
Τέλος, να γελάμε. Να βρίσκουμε λόγους και αφορμές για ένα καλό γέλιο.
Από αστεία βιντεάκια και memes στο youtube, μέχρι επιτραπέζια με φίλους.
Το γέλιο όχι μόνο μας ανεβάζει τη διάθεση, αλλά μας γυμνάζει ταυτόχρονα.
