Όσο τα χρόνια περνάνε, γίνονται πολλές αλλαγές στο ανθρώπινο σώμα.
Κάποιες από αυτές είναι εμφανής -ρυτίδες, ραγάδες, άσπρα μαλλιά… Άλλες πάλι όχι.
Μια τέτοια σωματική αλλαγή είναι και η εμμηνόπαυση. Η παύση όμως της έμμηνου ρύσεως δεν σημαίνει ταυτόχρονα και παύση αγάπης ως προς το σώμα μας.
Τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης είναι πολλά και διαφορετικά για κάθε γυναίκα, τα οποία ίσως και να μπορέσουν να δημιουργήσουν πολλά εμπόδια στην καθημερινότητα.
Για παράδειγμα η δυσκολία στον ύπνο, οι εξάψεις και οι νυχτερινές εφιδρώσεις, είναι συμπτώματα τα οποία δεν μας επιτρέπουν να ξεκουραστούμε επαρκώς, με αποτέλεσμα την επόμενη ημέρα να μην έχουμε την απαιτούμενη ενέργεια και λειτουργικότητα.
Για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων οι πιο αρμόδιοι να προσφέρουν λύσεις και θεραπείες φυσικά είναι οι γιατροί. Σε περιπτώσεις που τα συμπτώματα είναι επίμονα, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να επισκεφθούμε τον γιατρό μας ώστε να μας προσφέρει την απαραίτητη βοήθεια.
Τι κάνουμε όμως με το ψυχολογικό κομμάτι; Πώς μπορούμε να αγαπήσουμε ένα σώμα που ανεπιστρεπτί δεν είναι πλέον το ίδιο;
Κατανόηση και υπομονή θα μας πουν οι περισσότεροι. Είναι πολύ δύσκολο όμως να δείχνουμε κατανόηση όταν παράλληλα βιώνουμε και τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης.
Γι’ αυτό, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να έχουμε προετοιμαστεί ψυχολογικά από πολύ νωρίτερα. Ξέρουμε αρκετά πριν ότι το σώμα μας θα έχει αυτή την κατάληξη. Είναι μια αλλαγή που δεν μπορούμε να αποφύγουμε. Τα μόνα στοιχεία που δεν ξέρουμε σίγουρα είναι σε ποια ηλικία θα εμφανιστεί και τι είδους συμπτώματα θα έχουμε -εφόσον έχουμε.
Δεν θα πω ότι πρέπει να αγαπήσουμε το σώμα μας, θα πω να αρχίσουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας. Η αποδοχή και η αγάπη του εαυτού, ανεξάρτητα της συνθήκης, είναι σίγουρα αρκετά δύσκολη, αλλά μας απελευθερώνει από τόσα πράγματα και τελικά είναι μόνο προς όφελός μας. Είτε ανήκουμε στη νέα γενιά και μπορούμε να ξενυχτάμε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, είτε έχουμε μεγαλώσει και πέφτουμε για ύπνο από τις οκτώ, οφείλουμε να μας αγαπήσουμε.
Οφείλουμε να αγαπήσουμε την πρώτη μας περίοδο αλλά και την τελευταία, γιατί έτσι θα μας αγαπάμε χωρίς προϋποθέσεις.
Πολλές φορές θεωρούμε το σώμα μας δεδομένο. Αργούμε να συνειδητοποιήσουμε ότι χάρη σε αυτό βρίσκεται η Ψυχή μας σε αυτό τον πλανήτη. Αρχίζουμε μόνο να του δίνουμε σημασία όταν κουράζεται περισσότερο ή όταν αρρωσταίνει.
Το ιδανικό όμως είναι να ακούμε πάντα τις ανάγκες του και να το φροντίζουμε. Όσο καλύτερα μπορούμε την δεδομένη στιγμή και για όσο μπορούμε. Δεν εξαλείφονται τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης από τη μία μέρα στην άλλη, όμως ένας καλύτερος τρόπος ζωής, μια καλύτερη διατροφή θα οδηγήσουν και σε μια καλύτερη αντιμετώπιση.
Ας αποδεχόμαστε λοιπόν από νωρίς όλο μας το “είναι” και τότε θα μπορέσουμε να αποδεχθούμε και όποια δυσκολία εμφανιστεί στο μέλλον, άμεσο ή όχι. Πρέπει να καταλάβουμε ότι το αν είμαστε ικανές και αν νιώθουμε ασφαλείς δεν εξαρτάται από τις αλλαγές που συμβαίνουν στο σώμα μας. Ανεξάρτητα από ότι μπορεί να μας συμβαίνει σωματικά, ψυχικά μιλώντας, μόνο και μόνο που υπάρχουμε είναι αρκετό.
Ας γίνει η εμμηνόπαυση ένα ορόσημο και όχι ένα τροχοπέδη!