Ο καρκίνος του μαστού είναι μια νόσος από την οποία όλο και περισσότερες γυναίκες νοσούν. Θέμα διατροφής λένε κάποιοι επιστήμονες, κληρονομικότητα, τρόπος ζωής, άγχος και κάπου διάβασα ότι και η μνησικακία που νιώθει μια γυναίκα μπορεί να παίξει κάποιο ρόλο. Για κάποιες γυναίκες μπορεί να είναι ένας απ’ αυτούς τους λόγους ή όλοι οι παραπάνω. Εξάλλου, συνήθως όταν μια γυναίκα διαγιγνώσκεται με καρκίνο του μαστού, δεν την ενδιαφέρει και πολύ η αιτία, αλλά αν η θεραπεία που θα ακολουθήσει είναι η σωστή, αν ο τύπος καρκίνου που έχει είναι ιάσιμος και πώς θα μπορέσει να το αντιμετωπίσει ψυχολογικά.
Δυστυχώς η διαδικασία που καλείται να περάσει μια ασθενής είναι χρονοβόρα και ψυχολογικά επίπονη. Εξετάσεις και επιπλέον εξετάσεις, ραντεβού με γιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων και μάλιστα εις διπλούν για να υπάρχει η ασφάλεια της δεύτερης γνώμης, βιοψίες, για να καταλήξει στην γραφειοκρατία. ΙΚΑ, ΕΟΠΠΥ, δημόσια νοσοκομεία. Μια γυναίκα που νοσεί όμως δεν έχει το σθένος και το κουράγιο να τα αντιμετωπίσει όλα αυτά. Πρέπει παράλληλα να διαχειρίζεται και την ψυχολογία της που δεν θα είναι συνεχώς η ίδια.
Μια γυναίκα που βλέπει το θηλυκό της κομμάτι λαβωμένο δεν θα μπορεί να ξυπνάει κάθε μέρα με την ίδια δύναμη για να αντιμετωπίσει όλη αυτή την κατάσταση. Εκείνη όμως θα πρέπει να σηκωθεί, είτε γιατί θα έχει μια οικογένεια να φροντίσει, είτε γιατί θα έχει μια παραπάνω εξέταση να κάνει. Θα καλύψει λοιπόν την τομή της με τα ρούχα της και θα πέσει στη μάχη, με την ελπίδα ότι οι γύρω της θα δείξουν κατανόηση με το γεγονός ότι δεν θα είναι πάντα τέλεια.
Θα υπάρξουν μέρες που δεν θα θέλει να κάνει τίποτα, μπορεί μάλιστα να έχει και την ανάγκη να τα παρατήσει όλα, εξετάσεις, χειρουργεία, θεραπείες και να σηκωθεί να φύγει. Κατανοητά είναι όλα αυτά και ανθρώπινα. Βλέπετε, ο φόβος είναι ένα από τα αρχέγονα συναισθήματα και δεν μπορεί ο άνθρωπος να τον αποβάλλει, μόνο να τον μετριάσει. Και η αλήθεια είναι πως μια γυναίκα με καρκίνο του μαστού και γενικότερα με οποιαδήποτε μορφή καρκίνου, φοβάται. Οποιοσδήποτε θα φοβόταν, ανθρώπινο και αυτό.
Τι μπορεί να κάνει όμως όταν τα πράγματα τρέχουν και εκείνη το μόνο που θέλει να κάνει είναι να μείνει κάτω από τα σκεπάσματα; Να έχει πίστη. Πίστη πως θα τα καταφέρει. Πίστη πως το Σύμπαν δεν θα της φέρει κάτι που δεν μπορεί να διαχειριστεί. Μια ασθένεια είναι ο τρόπος του σώματος να πει ότι κάτι δεν πάει καλά, κάτι δεν γίνεται σωστά, είναι ένα καμπανάκι που προειδοποιεί. Χτυπάει και λέει ότι αυτός ο τρόπος ζωής πρέπει να αλλάξει. Είτε μιλάμε για θέμα διατροφής είτε για θέμα άγχους και στρες.
Μπορεί να ακουστεί σκληρό και σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζω ότι καλώς να έρθει μια αρρώστια, αλλά είναι μια πολύ ωραία ευκαιρία να γίνει αναθεώρηση πράξεων και επιλογών. Αν όχι τώρα, τότε πότε; Να βγουν στην επιφάνεια όλες εκείνες οι καταχωνιασμένες επιθυμίες και να πάρουν υπόσταση. Να βγουν όλα εκείνα τα όνειρα και είτε να πραγματοποιηθούν είτε να σταλούν στα αστέρια.
Οι ουλές, οι περούκες, τα εγκαύματα, η κούραση, ας γίνουν παράσημα.
